Ik vertelde jullie eerder al dat ik via de NN Running Club de kans kreeg om deel te nemen aan de marathon van Brussel. Een kans die ik met beide handen aangreep, hoewel het natuurlijk best… Bijzonder is om twee marathons op zes weken tijd te lopen. Ben ik er klaar voor om alweer opnieuw 42 kilometer te lopen?
De afgelopen weken na Berlijn stonden in het teken van herstellen, herstellen en herstellen. Na de gebruikelijke spierpijn na een marathon (en anderhalve gesneuvelde teennagel, snik), was ik heel snel alweer de oude. Dat bewijzen ook mijn resultaten op de afgelopen wedstrijden (de raceverslagen volgen nog!). Toch kreeg ik een mentale domper wanneer ik nog een lange duurloop van 30 km probeerde te lopen. Net zoals de afgelopen duurlopen bij Berlijn, blokkeerde er mentaal iets in mijn hoofd.
Ik neem er nog even de Instagram-post bij ik die toen maakte:
“Onder het motto: niet alles op Instagram hoeft perfect te zijn… Hoe euforisch ik zeven dagen geleden was met mijn nieuwe PR op de 10KM, des de harder vandaag weer binnenkomt. Vandaag stond er namelijk een lange duurloop van 35KM op ‘de planning’. Een laatste, echt lange duurloop voor de marathon van Brussel. En hoewel ik steeds uitkijk naar mijn trainingen en wedstrijden, ook nu ik eventjes ‘schemaloos’ ben tussen de marathon van Berlijn en Brussel… Merk ik dat ik een afkeer heb ontwikkeld voor lange duurlopen. Ik ben steeds heel gemotiveerd om te starten, maar zodra ik de deur uit stap en aan het lopen ben… Komt die mentale blokkering in mijn hoofd. Plots lijkt het idee om meer dan 20KM te lopen, veel te zwaar. Elke stap die vandaag zette tijdens mijn training, was er één te veel. Uiteindelijk stopte ik al na 4,5KM, en uiteraard heb ik daar nadien heel veel spijt van. Want ik had ook gewoon kunnen doorzetten ipv heel zwak op te geven. Tijdens mijn trainingen van Berlijn had ik mijn blessure als ‘extra’ excuusje, maar nu kan ik er echt niet meer onderuit. Ik hou niet meer van lange duurlopen. En dat lieve mensen, is voor een lange afstandsloper wel een probleem. Dus al er iemand tips heeft om het plezier in lange duurlopen terug te vinden… Please let me know.”
En misschien is dat niet zo’n wonder, aangezien Brussel de vierde marathon zijn die ik op één jaar tijd ga lopen. De lange duurlopen zijn me (helaas) te veel geworden voor nu. Op zich was dat voor Brussel nu helemaal geen ramp, ik heb immers de marathon van Berlijn net achter de kiezen. Of benen.
Desalniettemin voel ik me vandaag wel klaar om die marathon van Brussel te lopen. Uiteraard ga ik niet voor een PR, daar leent het heuvelachtige parcours zich ook helemaal niet toe. Deze marathon aanzie ik dan ook niet als een wedstrijd, maar eerder als een generale repetitie voor mijn volgende voorjaarsmarathon. Ik ga nu nog geen tipje van de sluiter lichten, maar vertel jullie alvast dat ik de komende maanden na Brussel voornamelijk ga trainen op snelheid, om me daarna opnieuw toe te spitsen op de lange afstand.
Maar goed. Brussel. Voel ik me al zenuwachtig? Nee. Ik besef het nog niet zo goed. Misschien omdat dit mijn eerste homerun marathon wordt zonder eerst op een vliegtuig te stappen? Geen idee. In ieder geval… Ik ben er wél klaar voor.
Keep you posted.
Xoxo
Marianne
Wil je mij zondag volgen? Dat kan via de Brussels Marathon 2018 app. Je vindt me onder startnummer 81. J
Loop jij dit jaar ook de marathon van Brussel? Of heb je hem al gelopen en heb je nuttige tips? Let me know!
Fotocredit: Wildflowerphtgrphy
CROSS MEDIA GIRL ON THE RUN 